Zuid Thailand

Dit is nu mijn 3de keer in Bangkok en ik moet zeggen dat ik er een haat-liefde relatie mee heb.
De eerste keer dat ik er kwam was het veel te overweldigend en moest ik nog leren hoe dit hele 'backpacken' precies werkt.
Nu ik er voor de 3de keer ben terug gekomen vind ik het heerlijk even ergens te zijn waar engels word gesproken en ze de faciliteiten van een grote stad hebben. 

Lang blijven Roy en ik er echter niet. Na 2 nachtjes en wat cocktail buckets om te vieren dat we elkaar weer zien ( Roy is mijn allereerste reismaatje ) zakken we af naar Khao Lak. 
Dit is een dorpje wat aan één rechte weg ligt en dus niet heel veel charme heeft. 
Toch is het ons eerste bezoekje aan de thaise kust en het weer is schitterend. 
We huren een scooter en rijden de hele weg af langs strand en watervallen. 
De andere reden dat we deze plek hebben gekozen is omdat het makkelijk is om vanaf hier naar Khao Sok National park te reizen. 
Het systeem van de bus pakken werkt simpel maar is niet altijd even effectief. 
Ga aan de zijkant van de weg staan, sein een willekeurige bus dat hij moet stoppen en vraag of hij de goede kant op gaat. 
Aangezien er al meerdere bussen zijn langs gereden zonder te stoppen besluiten we een bordje te maken in het Thais om te laten weten waar we heen gaan. 

Succes!
Wel pas na een uur.

Khao Sok is pure jungle en hoewel ze zeggen dat je met een gids het park in moet is het ook prima te doen zonder. Als je alle bordjes netjes volgt kom je langs alle watervallen en de plek waar je aapjes kan zien. 
Je moet wel goed opletten waar je loopt want de kans dat je uitglijd en in de rivier beland is niet afwezig. 
Terwijl wij netjes de bordjes volgen komen we bij een grote rivier aan met een bordje aan de overkant. 
Heilig ervan overtuigd dat we die moeten volgen overtuig ik Roy dat we door de rivier moeten banjeren.
Roy uit nog een keer zijn twijfels maar koppig als ik ben moet en zal ik de overkant bereiken. 

Ik zou soms echt beter naar andere mensen moeten luisteren.
Roy durft zijn eigen tas niet hoog te houden uit angst uit te glijden over de stenen dus ik opper beide wel te dragen.
Helaas glijden we beide uit en is mijn tas nat, zijn ik en Roy kleddernat maar zijn tas heb ik droog weten te houden. 
(De tas met dure camera)

Blij dat we aan de overkant zijn gaan we verder richting bordje.
Hier komen we er echter achter dat er helemaal geen weg meer is en we dus terug moeten.
Ik zet mijn liefste glimlach op naar Roy en optimist als hij is banjeren we weer terug naar de overkant.

Na alle bloedzuigers van onze enkels te hebben geplukt frissen we ons op in het hostel.
Hierna nemen Roy en ik afscheid om allebij naar een ander eiland te gaan.

Ik vertrek met de bus en de nachtferry richting Koh Tao. 
Eenmaal aangekomen op Koh Tao tref ik regen aan. Maar niet alleen regen.
Blijkbaar heeft iemand (waarschijnlijk in de bus) heel mijn tas doorzocht en mijn geld gestolen wat ik nog over had van Myanmar. Dat niet alleen. Deze persoon vond het ook nodig mijn halve parfum flesje mee te nemen en de verschillende briefjes geld die ik aan het sparen was voor een vriend.

Daar baal ik nog wel het meeste van.

Helaas kunnen dit soort dingen gebeuren en gelukkig heb ik alle echte waardevolle spullen nog. En het allerbelangrijkste; ik ben zelf ongedeerd.

Koh tao is een super leuk eiland.
Achterop de scooter krijg ik een rondleiding van de eigenaresse van het hostel. Ik denk dat ze een beetje medelijden met me had omdat ik was beroofd. 
De mensen in mijn hostel zijn ook super vriendelijk en met zijn alle gaan we naar het strand om te feesten en de vuurshow te bekijken.
Ik heb zelf één dag met super goed weer waarop ik besluit te gaan snorkelen. Er zijn zoveel vissen in de zee met de mooiste kleuren. 
Zelfs een regenboogvis! 
En als je stil blijft dobberen komen ze heel dichtbij.
Zelf kleur ik deze dag een mooie kleur rood en tevreden stap ik aan het eind van deze dag weer op de nachtboot richting het eiland Koh Phi Phi. 

Koh Phi Phi voelt een beetje als chersonissos en het TV programma 'Zon, zuipen en ziekenhuis'.
Overal is er wat te doen en er is op elk tijdstip van de dag wel een feestje te vinden. 
De meeste mensen liggen dan ook tot ergens in de middag op bed om uit te brakken en gaan daarna naar het strand om weer verder te drinken.
Ik ontmoet op dit eiland een grote groep nederlandse meiden en met een paar daarvan, en twee jongens, gaan we in de ochtend naar het uitkijkpunt. 
Savonds sluit de rest van de groep aan en gaan we met zijn alle uit.
Iedereen kijkt me eerst vreemd aan wanneer ik zeg dat ik besluit om niks (alcoholisch) te drinken maar ik vind het altijd leuk om te zien hoe iedereen dat vergeet als ik het langst van iedereen sta te dansen. 
Ik verlaat dit eiland dan ook kater vrij en ben klaar om naar Maleisië te gaan!