Myanmar deel 1

Myanmar is tegenwoordig op twee manieren binnen te komen. 
Behalve vliegen zijn er nu ook een aantal grensovergangen open tussen Thailand en Myanmar. 
Aangezien de busreis ongeveer 24uur duurt en het openbaar vervoer in Myanmar nog niet helemaal is aangepast op het groeiende toerisme, besloot ik het vliegtuig te nemen. 

Hierdoor begon mijn reis in de voormalige hoofdstad Yangon, ook wel bekend als Rangoon.
Ik besluit als enige de wandeling van 20min van het vliegveld naar de bushalte te maken en pak vanaf daar de bus naar de stad. 
Aangezien er geen nummer op de bussen staat moet ik aan omstanders vragen of zij mij kunnen wijzen welke bus ik moet nemen. 
Gelukkig is iedereen super behulpzaam en zonder te vragen word er al aan alle kanten hulp aangeboden. 

Eenmaal aangekomen in Yangon moet ik eerlijk zeggen dat ik een beetje schrok van de staat van de huizen. 
Alle huizen in de omgeving zien er vervallen uit. 
Echter als je de straat doorloopt naar de andere kant eindig je in een bruisend centrum met straat kraampjes en veel drukte.
De stad staat bekend om de vele pagoda's (places of worship) en ik besluit de grootste te gaan bekijken. 

Terwijl ik door de stad wandel valt het mij op dat er naar mij word gekeken. Niet afkeurend of negatief maar ik voel mij ineens erg onrespectvol met korte broek (lees:hotpants) aan. 
Ik besluit mijn sarong te gebruiken als rok en krijg van een langlopende meneer twee duimen omhoog. 

De pagoda is prachtig en een fijne afwisseling na alle tempels die ik heb gezien. 
Op het terrein van de pagoda staan verschillende kleine tempels met budha's. 
Ik heb hier ruim een uur vol bewondering rond gewandeld.

De volgende dag breng ik door met Florian, een jongen uit Duitsland. 
Hij heeft dezelfde plannen als ik en we besluiten om elkaar weer te ontmoeten in Kalaw, een kleiner dorpje in het noorden. 
Aangezien hij een dag later is aangekomen neem ik een dag eerder de nachtbus naar Kalaw. 

De nachtbus is een hel. 
Andere backpackers hebben mij verteld dat de air conditioning in de bussen hoog stond maar deze stond op standje noordpool!
Bewapend met alle warme kleding die ik heb en mijn sarong als deken gebruikend, vries ik nog van mijn stoel af. 
Na 10uur niet te hebben geslapen ben ik dan ook blij als we onze bestemming bereiken om 5uur smorgens.
Helaas is het buiten de bus nog kouder dan in de bus
De mensen die klaarstaan om je naar een hostel te brengen hebben dan ook een muts, een sjaal, hanschoenen en een winterjas aan.
Dan gaat mijn ene trui mij niet warm houden. 
Gelukkig ben ik met twee lieve jongens uit Israël en met zijn drieën gaan we opwarmen in ons hostel.

Kalaw is klein en er is niet veel te zien.
Deze stad word ook voornamelijk gebruikt als start om te gaan hiken naar het Inle meer.
Dat is dan ook ons plan!
Uiteindelijk zijn we met een groep van 9 als we de dag erna beginnen aan onze hike.

De hike is geweldig! 
We lopen door de bergen langs velden met pepers, sesamzaadjes planten, mais, tarwe en heel veel bloemen. 
We lopen door dorpen en ontmoeten de locale bevolking.
De eerste nacht brengen we in één van deze dorpen door.
Snachts is het weer extreem koud maar gelukkig word er een kampvuur gemaakt.
De mensen van het dorp komen er gezellig bijzitten.

De volgende dag gaat de hike weer verder door prachtig natuur gebied en eindigt de dag in een klooster.
Hier zullen we de nacht doorbrengen.
Eenmaal aangekomen horen we dat het bidden net is begonnen. Stil naar binnen sluipend zien we jonge monniken hun gebed opzeggen / zingen. 
Zodra de zon onder is zie je geen hand voor ogen meer. 
Elektriciteit is er weinig maar kaarsen in overvloed. 
Aangezien de w.c. zo'n 200m van het huis is verwijderd moeten we hier met een zaklamp naar toe.
Ik barst bijna in huilen uit als ik zie dat er een spin ter grote van mijn hand op de deur zit. (Deze keer niet overdreven)
Ik probeer één van de andere toiletten aan de andere kant van het klooster.
Helaas heb ik hier ook geen geluk en overal zitten grote spinnen.
Met lichte paniek vraag ik mijn gids wat ik nu moet doen.
Hij verteld me dat de grote spinnen niet giftig zijn en dat ik niet bang hoef te zijn.

Hmm ja. Dat gaat hem niet worden.

Ik besluit dan maar ergens aan de zijkant van het gebouw te gaan zitten.
Misschien niet zo netjes maar ik eet nog liever mijn eigen hand op dan ik die w.c. in ga.

De volgende dag besluit ik al mijn moed bij elkaar te verzamelen en te kijken of ik één van de w.c.'s kan gebruiken. 
Half huilend en vol paniek stap ik een w.c. binnen die spin vrij lijkt te zijn. 
Mijzelf vastklammend aan mijn tas besluit ik ervoor te gaan.
Helaas vergeet ik in alle ellende mijn tas dicht te doen en valt mijn tandenborstel uit mijn tas in het gat in de grond wat de w.c. moet voorstellen.

Fuck.

Het begin van de ochtend ben ik dan ook niet te genieten.
Vroeg opstaan, spinnen en mijn tandenborstel verliezen na 3 dagen niet douchen doen mij niet goed.
Gelukkig verdwijnt mijn slechte humeur meteen als we beginnen met wandelen en ik het uitzicht zie.
Toppen van bergen met huisjes en veel mist er omheen.
Zo mooi!
Ik geniet dan ook enorm van de laatste dag.

Wanneer we aankomen bij het Inle meer ben ik blij dat ik kan zitten.
Mijn benen zijn moe en ik ben onwijs smerig maar ik voel me voldaan.
Per boot worden we van de ene kant naar de andere kant van het meer gebracht waar we in het aangelegen dorpje zullen verblijven.

Het meer is prachtig.
Onderweg zie je complete dorpen op het water en mannen die aan het vissen zijn.
Vandaag gaan we een tour over het water doen om meer van de dorpjes te bekijken.

Myanmar is zo fotogeniek dat ik niet anders kan dan halverwege al mijn blog bij te werken, alle foto's te plaatsen en zo ruimte te maken voor nieuwe. 
Ik kan niet wachten om de rest van het land te zien.