Authentiek laos

Na de 2 dagen durende boot tocht kom ik aan in Luang Prabang. Luang Prabang is weer een heerlijk stadje. Ze hebben hier een night market die eind van de middag word opgezet en eind van de avond weer afgebroken. Midden in het dorp. 

Samen met Chris en Laurens, twee medische studenten uit Oostenrijk die we op de boot hebben leren kennen, gaan we de stad verkennen. 

Zo'n 20km verderop zijn de Kuang Si watervallen waar een beren opvang aan vast zit. In het park zelf zie je al genoeg van de watervallen en kan je overal zwemmen. Echter na een klim van een paar honderd meter komen we bovenaan de waterval waar het water zo blauw en fris is! Zo mooi! Vanaf daar kunnen we naar beneden kijken en zien de waterval naar beneden stromen. 

Midden in de stad is nog een klim te vinden. De Phu Si mountain op. Vanaf hier kan je heel Luang Prabang zien en van de zonsondergang genieten. Er is verhoging waar je een prachtig uitzicht hebt en na het worstelen met alle Chinese toeristen heb ik hier dan ook even de 'cliché' foto gemaakt. 

Na Luang Prabang neem ik afscheid van de drie lieve jongens die mij gezelschap hebben gehouden in Luang Prabang en reis in mijn eentje af naar Vang Vieng. 

Lang alleen ben ik niet. Een andere groep van mijn hostel gaat dezelfde kant op en die avond gaan we met zijn alle uit eten. Het begint flink te regenen en te onweren en de stroom valt uit. In het hele dorpje! 
Het restaurant is echter op alles voorbereid en steekt wat kaarsjes aan en gaat verder met koken. 

Helaas is door het slechte weer de rivier onbegaanbaar en moeten we een extra dag wachten met tuben. 
Met tuben ga je namelijk met een grote zwemband de rivier af en stop je bij wat barretjes. 
Vroeger waren dit er heel veel maar aangezien er veel ongelukken zijn gebeurd ( en zelfs doden zijn gevallen ) is de meerderheid dicht en zijn er nog maar een paar. 
Ik geef eerlijk gezegd weinig om de barretjes aangezien ik liever verder dobber dan aan de kant zit. 

De regenachtige dag hebben we besteed met een ' Friends' marathon. Dit draaiden ze overal. Zo fijn. Ik heb samen met twee meiden uit mijn hostel, die uit Nieuw Zeeland komen, hier schandalig veel uren doorgebracht. Tv kijkend en etend. Schaamteloos veel. 

De dag erna vertrek ik in mijn eentje naar een stad in het noorden van Laos, Nong Khiaw. Hier kom ik ( uiteraard ) weer bekenden tegen en samen zijn we op de fiets gesprongen om een grot en de mini waterval te gaan bekijken. Als echte Nederlander ben ik na de eerste heuvel al moe maar gelukkig ben ik niet de enige. 

De volgende morgen besluit ik voor het eerst iets alleen te gaan doen. Midden in het stadje staat een mega grote berg waar je omhoog kan klimmen. Het duurt ongeveer 5 kwartier om omhoog te komen en al die tijd gaat de weg maar één kant op. Omhoog. Wat een hell. 

Zoals altijd is het uitzicht het uiteraard meer dan waard en eenmaal boven komt mijn geliefde selfiestick dan ook uit de tas. Helden ding als je alleen reist.
 
Later in de middag neem ik de boot naar Muang Ngoy. Dit stadje is alleen per boot te bereiken en de boot vertrekt pas als die vol is. Wanneer we wachten op vertrek komen vrouwen van minstens 60 jaar oud met grote tassen aanlopen. Deze hebben ze bevestigt met een band om de tas en om hun hoofd om het dragen zo lichter te maken. Samen met een een andere vrouw op de boot gaan we de vrouwen helpen met de tassen op de boot te tillen. Waar zij de tassen in hun eentje de trap op en af tillen doen wij dit met zijn tweeën. Zo zwaar, deze vrouwen duidelijk gemaakt van cement, dat kan niet anders. 

Eenmaal aangekomen in Muang Ngoy loop ik als enige door naar één van de 3 kleinere dorpjes in het noorden. Dit kost me in totaal 1,5uur waarbij ik regelmatig mijn schoenen uit moet trekken en een stuk door een rivier moet lopen. De weg vervolgt zich langs rijstvelden en stukken prachtig natuur. 
Uiteindelijk duikt er out of nowhere een klein dorpje op. Ik zie een bordje guesthouse en vraag of ik een kamer kan huren voor de nacht. De kamer is niet meer dan een bamboo hutje met een muggen net en een matras. Ik besluit een douche te nemen wat uiteindelijk niet meer is dan een kraan op navelhoogte. 

Welkom in het authentieke laos. 

Wanneer ik aan een van de tafels plaats neem hoor ik één van de kinderen 'Falang' roepen en komen ze allemaal kijken naar de enige buitenlander in hun dorp. Na mij uitvoerig bestudeerd te hebben en van een afstandje te giechelen komen ze allemaal dichterbij en besluit één van de meisjes dat ze handjeklap wil spelen. Aangezien kleine dames van de leeftijd van 5 heel lang iets kunnen doen wat ze leuk vinden heb ik daar denk ik zo'n 20min zitten handjeklappen. 

Hierna word ik uitgenodigd om met de familie mee te eten. Het is al donker geworden en er is bijna geen licht in het dorp. Iedereen loopt met zaklampen over 'straat' naar het guesthouse om gezamenlijk te eten. Ik was mijn handen en ga in kleermakerszit aan tafel zitten naast de enige man die een beetje engels spreekt. Hij verteld me wat weetjes over het dorp en hoe zij daar leven. Omdat er bijna geen licht is in het dorp wil ik op tijd gaan slapen om de volgende dag weer fris te zijn voor de lange wandeling een boot tocht. 
Ik geef de familie wat geld voor het eten, wat eerst niet word aangenomen en daarna voor word bedankt alsof het goud is. 
Blijft gek. 

De volgende dag word ik achterop de scooter meegenomen terug naar Muang Ngoy waar ik de boot pak naar Nong Khiaw. Vanaf hier begint mijn bus reis terug naar Luang Prabang waar ik de volgende dag het vliegtuig zal pakken naar Vietnam. 

Hoewel ik maar een korte tijd in Laos ben geweest moet ik zeggen dat het verblijf in dat kleine dorpje, samen met de bizar mooie natuur hier overal om me heen wel indruk heeft gemaakt. 

Nu maar wachten wat Vietnam mij gaat brengen.