Australië part deux

Tasmanië heeft twee grote steden. Eén in het noorden en één in het zuiden van het eiland.
Wij vliegen op Hobart, de stad in het zuiden. 
Hier verblijven we 3 nachten en vanaf hier gaan we het zuiden ontdekken. 
De dag dat we aankomen brengen we door met over de markt slenteren en de stad te verkennen. 
Aangezien we alle drie redelijk moe zijn van de vroege vlucht besluiten we niet te ver te gaan en lekker in het hotel te eten.
De tweede dag pakken we een pondje naar Bruny eiland. Dit eiland staat bekend om zijn mooie stranden en witte wallabies. 
Helaas komen de witte wallabies alleen snachts tevoorschijn dus die hebben we helaas moeten missen.
Wel hebben we een wandeling gemaakt, een uitkijkpunt bezocht en nog even in de zon gelegen.
Op de weg terug richting de boot stoppen we bij een kaasboer om in het zonnetje te genieten van een plankje met verschillende kazen. 
In een Australisch accent word ons uitgelegd hoe de kazen precies zijn gemaakt en wij knikken braaf met zijn drieën alsof we er iets van verstaan hebben. 

De derde dag stappen we wederom in de auto en rijden naar een grot vol met stalactieten en stalagmieten. Volgens de flyer zou er een natuurlijk verwarmd zwembad bij zitten, afgebeeld als een rustgevende spa. In werkelijkheid was dit het hoekse badje 2.0.
Met een droge bikini stappen we dus weer in de auto terug naar Hobart. 

De wegen zijn eindeloos op Tasmanië.
Regelmatig reden we 55km rechtdoor zonder een kruispunt te passeren. Vaak met niets meer dan uitgestrekt land om ons heen.
Het was dan soms ook lastig om een 'scenic' route te pakken aangezien je daarmee al snel 80km om zou rijden.

Toch zijn we op de weg van Hobart naar Launceston een leuk klein dorpje tegen gekomen wat bekend staat om zijn muur schilderingen. Bijna ieder gebouw had aan de zijkant een prachtige muurschildering. 

Eenmaal aangekomen in Launceston zijn we een rondje gelopen om de stad te ontdekken, door het park gewandeld en lekker uit eten geweest.
De dag erna zijn we wederom in de auto gestapt voor een rit van 2,5 uur naar Cradle Mountain met het idee om deze te gaan beklimmen. Eenmaal aangekomen bij het informatie huisje bleken we zeer slecht voorbereid te zijn op het weer. Het was ontzettend koud.
Bewapend met elk kleding stuk wat we hadden zijn we toch verder gegaan. 
Dit was het meer dan waard. 
Er kon gekozen worden uit verschillende routes waar bij geschreven stond hoe lang je erover zou doen.
Wij besloten een rondje te maken van 2,5 uur om het meer.
ZO MOOI!
Overal om ons heen zagen we bergen en mooie stukken natuur. We zagen zelfs nog een mol aan de zijkant van het pad.

Op de terug weg stopte we in het stadje pinquin in de hoop ( je raad het al ) pinguins te spotten. 
Helaas moesten we hier een dorpje verder voor zijn dus zijn we na het eten weer in de auto gestapt. 
Na flinke tijd in de koud te hebben gestaan, wachten tot het donker werd, hebben we een paar baby pinguins gezien. De baby pinguins waren aan het wachten tot de ouders uit de zee zouden komen om ze te voeden. 
Dit zou echter nog wel even kunnen duren dus wij besloten genoegen te nemen met het zien van de baby's en terug naar het hotel te gaan.

De volgende dag was niet alleen mijn verjaardag maar ook 'Australië dag'.
Nu hebben we hier overdags weinig van gemerkt. 
We zijn toen namelijk naar een prachtig strand geweest waar je zo'n 1,5uur voor moest hiken, een flink stuk om hoog en weer omlaag.
Het strand was prachtig met de bergen die er omheen lagen. 
Pas toen we op de terugweg een restaurant zochten merkten we dat veel was gesloten i.v.m. Australië dag.
Gelukkig hebben we uiteindelijk een restaurant gevonden die niet alleen open was maar ook nog eens iets op de kaart had waar we allemaal trek in hadden.

Onze laatste stop voor dat ik alleen achter zou blijven was St. Kilda. 
Het hotel waar mama en Kees verbleven was heerlijk.
Zoals ieder hotel waar ze verbleven maakte ik , uiteraard, gretig gebruik van alle faciliteiten en stal alle zeepjes. 
Bij dit hotel ben ik echter, lang nadat mama en Kees vertrokken waren, nog naar binnen gelopen om gebruik te maken van de computer en een appel of lollie te eten. 
Gelukkig gaf het personeel hier vrij weinig om, zelfs toen ik erachter kwam dat ze al een tijd lang wisten dat ik daar niet meer verbleef.
Top hotel. 

De laatste dagen waren fijn en  verdrietig tegelijk. St. Kilda is een leuk plaatsje aan de zee en we hadden gelukkig nog wat dagen zon, al hadden het er altijd meer mogen zijn.
Op donderdag is op de boulevard een markt en er zijn twee straten vol met restaurants of koffie tentjes. 

Na extra te hebben genoten van onze laatste dagen samen heb ik met een brok in mijn keel, tranen in mijn ogen maar met goede moed dat het mij zou lukken hier te settelen, afscheid genomen van mama en Kees.