Back to backpacking

Zodra ik met mijn (veel te zware) backpack op het vliegveld van Melbourne was aangekomen, voelde het alsof ik niet ben weg geweest van het reizen. 

Ik had dan ook geen moeite om weer in een hostel te slapen. 
Nog binnen een uur en voor het uitpakken van mijn tas heb ik al mensen ontmoet en zitten we in de tuin met een drankje. 
Met de mensen die ik deze avond ontmoet heb ik 4 dagen in Byron Bay doorgebracht. 

Byron Bay is een klein dorpje aan het strand. 
De enige bezienswaardigheid is een vuurtoren. 
De vuurtoren staat op het meet oostelijke punt van Australië en om er te komen moet je een belachelijke hoeveelheid trappen op. 

Samen met Rachel, mijn Amerikaans hostelgenootje, ben ik de trappen op gerend.
Aangezien ik een stuk minder aan hardlopen doe dan in Nederland was ik redelijk snel moe. Gelukkig was ik niet de enige en met een paar pauzes hebben we het toch maar mooi gedaan!

En om het nog mooier te maken ben ik de volgende dag nog een keer gegaan. In mijn eentje. ( Rachel was skydiven, badass)

Op maandag vertrok ik richting 'Spot X' om te leren surfen. 
Spot X is nog kleiner dan Byron Bay en heeft niet eens een supermarkt/minimarkt. 
Ik bleef hier 5 dagen en had 2x per dag surfles. 
Ik kwam er vrij vlot achter dat ik geen natuur talent ben. Gelukkig zijn Nederlanders goed in zwemmen. 

Mijn dagen zagen er ongeveer zo uit;
7:00 Ontbijt
8:30 Surfen
12:00 Lunch
13:00 Surfen
15:30 Overige activiteiten (kayaken, raften, golf)
18:00 Avondeten
20:30 Spelletjes 

Einde van de dag was je uitgeput, klom je in een veredelde container met 2 stapelbedden en een kacheltje die ouder is dan iedereen op kamp bij elkaar opgeteld. 
Overal spierpijn. Chronisch koud. Het was fantastisch!

Jammer dat ik er 10 dagen later nog steeds verkouden van ben.
Toch was het elke snottebel waard. ;)

Na Spot X vertrek ik terug naar Byron Bay om na een nachtje slapen de bus te pakken richting ' Surfers Paradise'.

In Surfers Paradise heeft het voornamelijk geregent en ik heb er dan ook weinig van kunnen zien. 
Samen met mensen van het hostel (en oude bekende van Byron Bay) besluit ik mee te gaan met de pubcrawl. 
Nog veel te verkouden lukt het me amper om boven de muziek uit te schreeuwen om een gesprek aan te gaan. 
Zelf mijn verpleegkundig advies om de keel te smeren met een wijntje heeft geen effect. 
Ik ben dan ook aardig op tijd weer terug in het hostel en vertrek de volgende dag uitgerust naar 'Brisbane'.

Helaas heeft Brisbane geen betere weersverwachting dan Surfers Paradise en ook hier regent het dus voornamelijk. 
Gelukkig zit er een bar vast aan het hostel en heb ik mij uiteraard niet verveeld. 
In het hostel leer ik Carol kennen, een jongen uit Schotland die in het hostel werkt in ruil voor gratis verblijf. 
Wanneer het te hard regent om naar buiten te gaan en het te vroeg is voor de bar spelen we pacman en kijken we films. 
Hij lacht mij uit om mijn accent en ik lach hem uit om de zijne. 
Wanneer ik na twee dagen de bus pakt loopt hij met mee met paraplu om mij de weg te wijzen. 
Helaas heeft Carol net als ik het oriëntatie gevoel van een aardappel en lopen we helemaal verkeerd waardoor ik bijna mijn bus mis.

Na Brisbane kom ik aan in Noosa.
Noosa is wederom een klein dorpje aan het strand en één van de laatste plekken waar je kan surfen.
(aka surfers kan bekijken :) )
Hier kom ik een Nederlands meisje tegen waar ik eerder een drankje mee heb gedaan in Melbourne. 
Ik breng de volgende paar dagen met haar door en wanneer ik haar op de bus zet kom ik een vriend tegen van Ashley. 
Ashley is mijn Canadese vriendin waar ik mee heb samengewoond in Melbourne en een deel van Azië heb gereisd.
Meerder malen heeft zij geprobeerd om ons aan elkaar voor te stellen maar tevergeefs, en nu loop ik hem ineens tegen het lijf. 
De laatste dag in Noosa beng ik dan ook met hem door. 

De volgende dag vertrek ik naar Rainbow Beach en vertrek vanuit daar naar Fraser Island. 

Fraser island is werelds grootste zand eiland van 120km lang. 
Behalve prachtige stranden vind je er adembenemende meren, vieuwpoints en dingo's. 
Hier verblijven we twee nachten. 
Op de camping ontmoet ik vrijwilligers die verblijven op het eiland en op de camping of in één van deweinige winkels werken.
Omdat mijn groep redelijk jong is breng ik de avonden vaak met hen door.
Ik vind het jammer dat ik ze maar zo kort en heb leren kennen en vond het onwijs lief toen ze vroegen of ik wilde blijven om ook vrijwiligers werk te komen doen.

Momenteel ben ik terug in het hostel en is dit de tweede keer dat ik dit verhaal typ omdat de verbinding weg viel om het moment dat ik klaar was en niks opgeslagen was.
Vanavond pak ik de bus naar Airlie beach waar ik een nacht op een boot ga slapen. 
Hopelijk is het wat warmer daar. 
Tot die tijd blijft moeders sjaal standaard in mijn hand tas zitten.